اثر شدت اجرای یک نوبت نیم اسکوات پویا بر عملکرد و فعالیت الکتریکی عضلانی در جریان پرش عمودی پسران نوجوان ورزشکار

هدف از این پژوهش تعیین اثر شدت اجرای یک نوبت نیم­اسکوات پویا بر عملکرد و فعالیت الکتریکی عضلانی در جریان پرش عمودی نوجوانان ورزشکار بود. آزمودنی­های این پژوهش 12 پسر نوجوان ورزشکار بودند که در سه روز متفاوت به طور تصادفی یکی از سه پروتکل گرم­ کردن (کنترل)، گرم­ کردن و اجرای یک نوبت 2 تکراری نیم­اسکوات پویای با شدت کم (40 درصد 1rm)، گرم ­کردن و اجرای یک نوبت 1 تکراری نیم­اسکوات پویای با شدت زیاد (80 درصد 1rm) را انجام دادند. پس از گذشت 4 دقیقه از اجرای هر پروتکل، از آزمودنی­ها آزمون پرش عمودی به عمل آمد و فعالیت الکترومایوگرافی گروه­های عضلانی چهارسر و همسترینگ در مرحلۀ درون­گرای پرش به ثبت رسید. برای تجزیه وتحلیل داده­ها از تحلیل واریانس با اندازه­های تکراری استفاده شد. نتایج نشان داد که ارتفاع پرش و فعالیت الکترومایوگرافی عضلات چهارسر پس از پروتکل با شدت کم نسبت به پروتکل کنترل به طور معناداری افزایش یافت (05/0p≤). درحالی که تفاوت معنادار آماری بین اندازه­گیری­های تکراری در فعالیت الکترومایوگرافی گروه عضلانی همسترینگ یافت نشد (05/0p>). بنابراین از طریق گرم ­کردن ویژه شامل نیم­اسکوات با شدت­های کم نسبت به گرم­ کردن معمول می­توان عملکرد پرش عمودی متعاقب را در نوجوانان ورزشکار بهبود بخشید که به نظر می­رسد با تغییرات نورولوژیکی و درون عضلانی همراه باشد.